Snuisterijen van Carl Storch blijven gewilde handelswaar. Hierboven zie je een brief die aan beide zijden is beschreven. Een deel van de inhoud en de vraagprijs geven een interessant inkijkje. Toevallig ben ik dezezelfde brief al meerdere keren tegengekomen op andere verkoopsites—een goed voorbeeld van hoe belangrijk het is om altijd alert te blijven. Hetzelfde beeld zie je ook bij vervalste pentekeningen van C.Storch die voor 400 euro worden aangeboden. 

Zeichner, Bildhauer und Karikaturist Carl Storch (1868–1955). Eigenhändiger Brief mit Unterschrift. Salzburg. 3 Seiten auf Doppelblatt. Groß-8vo. Mit eigenhändig adressiertem Kuvert. Preis: 250 € (25218).

An Reinhold Glaser vom „Salzburger Volksblatt“: „[...] Ihre kurze Besprechung haben Sie sehr treffend formuliert. Besonders der Satz ‚Gestaltung allein, getrennt von jeglichem persönlichen Ausdruck, ist niemals Kunst’ ist eine neue und bemerkenswerte Perspektive – großartig! Nochmals vielen Dank [...] Eine kleine Bitte hätte ich noch: Bitte lassen Sie die genealogischen Beziehungen zu meinem Vater lieber ganz weg. Sollten Sie dennoch Wert auf meine Abstammung legen, so reicht es vielleicht zu erwähnen, dass ich aus einer alten Ofner Patrizierfamilie stamme und in ihrer wohlgepflegten Herde als das schwarze Schaf bezeichnet werde [...]“.

Weinig mensen weten dat de tekeningen van Carl Storch ook werden gepubliceerd in Franstalige tijdschriften, zoals Le Rire, naast zijn werk in het Duitse Fliegende Blätter. Vooral in oudere edities is te zien hoe Storch op speelse wijze experimenteerde met kabouterfiguurtjes, een motief dat regelmatig terugkeerde in zijn illustraties.

Le Rire (Frans: Het Gelach) was een kunst- en satiretijdschrift dat oorspronkelijk wekelijks verscheen. Vanaf 1946 werd het een maandblad. Het werd gepubliceerd in Parijs van 1894 tot 1971, met enkele onderbrekingen: tussen 1940 en 1945 en van eind 1949 tot september 1951.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd een speciale editie, Le Rire Rouge, uitgebracht vanaf 1914 als een "oorlogsuitgave". Carl Storch droeg ook illustraties bij aan Le Rire, waarmee hij zijn kenmerkende stijl verder verspreidde binnen de Franse kunst- en satirewereld.

Carl Storch was illustrator van diverse boeken, waaronder sprookjes van de Gebroeders Grimm en Die Schildbürger. Dit laatste boek is bijzonder zeldzaam en bevat een verzameling volksverhalen die teruggaan tot de late 16e eeuw.

Maar laten we nu verder gaan met afbeeldingen van de inmiddels minstens zo zeldzame Fliegende Blätter. Dit humoristische, rijk geïllustreerde Duitse weekblad werd voor het eerst gepubliceerd in München door uitgeverij Braun und Schneider. Afhankelijk van de bron verscheen het eerste nummer op 3 oktober of 7 november 1844.

De eerste edities verschenen onregelmatig, maar vanaf nummer 4 werd het tijdschrift twee- tot driemaandelijks uitgebracht. Pas vanaf nummer 26 werd het een wekelijkse publicatie. Het laatste nummer verscheen op 28 september 1944. In de loop van 100 jaar groeide Fliegende Blätter uit tot een indrukwekkende collectie van 200 delen, meer dan 5000 nummers en 90.000 pagina’s.

Zeichnung-der-kille-welt, "De Duitse koloniën" Tekening Van C. Karl Storch  "Aus Unsere Kolonien" 1897 

De kapucijnenorde, opgericht in 1889 door Pater Cyprian, speelde een grote rol in het leven van vele kinderen. De orde nam de zorg op zich voor de opvoeding, opleiding en verzorging van katholieke weeskinderen die religieus en/of zedelijk verwaarloosd waren.

Hun doelstelling vertoonde sterke overeenkomsten met die van het Jongensweeshuis in Tilburg, dat eveneens streefde naar een veilige en vormende omgeving voor kwetsbare kinderen.

Net zoals in Nederland werden er in Duitsland steeds meer tehuizen gesticht voor kwetsbare groepen. Ook hier was men afhankelijk van de goedheid en donaties van welgestelde lieden. Via een lidmaatschap betaalde men tien pfennig per maand, waarvoor men een prent met eigen naam ontving, evenals het geïllustreerde verenigingsorgaan Seraphisches Kinderfreund, opgericht in 1890.

Carl Storch was verantwoordelijk voor de illustraties in dit tijdschrift, onder de naam Klansenmaler Klecksel. In de oude Zwergenkalenders en Seraphisches Kinderfreund werden zijn tekeningen vaak vergezeld door één of twee regels rijm, op een manier die sterk deed denken aan Wilhelm Busch.

Beide kunstenaars zagen de wereld als waarnemers van menselijke zwakheden en gebreken. Busch was in zijn illustraties een pessimist, die kilheid, ruzie, hebzucht en sadisme uitbeeldde en zijn tekeningen voorzag van messcherpe teksten. Carl Storch daarentegen bracht meer vrolijkheid in zijn illustraties naar voren.

Zijn ouders waren het niet eens met zijn beslissing om tekenaar te worden. Zijn vader, directeur van een olieraffinaderij, had hem liever als zijn opvolger gezien. Toch koos Storch zijn eigen pad en liet een blijvende indruk achter in de wereld van illustratie en satire.

Max und Moritz, gepubliceerd in 1865, werd zo populair dat het zelfs de stoutste dromen van Wilhelm Busch overtrof. Al in 1866 verscheen een Deense vertaling, gevolgd door een Engelse editie in 1867. Later volgden Japanse en Hebreeuwse vertalingen.

Tegen de tijd dat Busch in 1908 overleed, was het boek al aan zijn 56e editie toe. Het was vertaald in 10 talen, en er waren meer dan 430.000 exemplaren verkocht. Sindsdien is Max und Moritz in meer dan 150 talen en dialecten vertaald.

De publicaties brachten Busch aanzienlijke rijkdom. Zijn schrijverscarrière begon bescheiden, maar tegen de tijd van zijn dood was hij een rijk en gevierd auteur. Tot op de dag van vandaag wordt hij beschouwd als een van de meest invloedrijke humoristische auteurs en illustratoren in Duitsland en Oostenrijk, en geniet hij internationale bekendheid.

Carl Storch trad in zijn voetsporen en maakte talloze prachtige illustraties. Dat we daar nu nog van kunnen genieten, zegt alles over de blijvende kracht van zijn werk.

In 1960 werd een straat naar hem vernoemd: de Carl-Storch-Straße, die slechts 200 meter lang is. Het huis waar Storch ooit woonde, werd later een apotheek, maar is inmiddels weer een woonhuis.

Disclaimer Puk en Muk is een idee van Lauwke Tod, uitgewerkt door Cor Lauwerijssen. Alle rechten op inhoud en verhaallijn zijn voorbehouden. De informatie op deze website is met grote zorg samengesteld, maar fouten in door derden geleverde gegevens kunnen voorkomen. Aan de inhoud van deze site kunnen geen rechten worden ontleend. Het auteursrecht berust bij JP-Lauwerijssen-4731210850-EPOB-OIST.NL-RN-COR. Gebruik voor microfilm, boekpublicaties of verfilmingen is verboden zonder schriftelijke toestemming. Gebruik van fragmenten voor schoolopdrachten is wél toegestaan. Tekst en visie: Cor Lauwerijssen