Artikel Lauwerijssen

Artikel over Cor Lauwerijssen.

'

Lauwerijssen: 'Mijn leven is met Puk en Muk verweven'.

Voorafgaand aan de maand waarin zijn grote helden "Puk en Muk" in het Natuurtheater te Oisterwijk herleven heb ik een gesprek met Cor Lauwerijssen uit Oudenbosch.

Door Inge van Rooijakker.

Oudenbosch, 14 April 2005, Meer dan eens stond er een artikel over de familie Lauwerijssen in dag en weekbladen. Met name de kwestie "Illegale paardenstal" werd daarin breed uitgemeten. Met dit verhaal wist de familie zelfs een uitzending van de "De week van Willibrord" te halen. In een poging het beleid in de gemeente Halderberge te veranderen besloot het echtpaar zelf de plaatselijke politiek in te gaan. Met zijn Puk en Muk verzameling weet Lauwerijssen opnieuw de aandacht naar zich toe te trekken. Wie is deze man eigenlijk? Een gesprek over politiek, Puk en Muk, het heden en verleden.

Na de kwestie "paardenstal" besloot u de politiek in te gaan. U stond regelmatig in de krant met beladen onderwerpen!  Laten we gewoon "je" zeggen, ik ben niet zo'n "u" figuur, weet je......Even ter verduidelijking; de paardenstal werd gebouwd nadat we daarvoor toestemming hadden gekregen van een ambtenaar. Zonder zijn goedvinden zouden we de grond nooit hebben gekocht. Alles draaide om eerlijkheid. Dat Simone Dirven tussentijds wethouder R.O. werd was voor ons domme pech. Onze dochter raakte door haar optreden ernstig beschadigd waardoor dit voor ons de belangrijkste reden werd de plaatselijke politiek van nabij te gaan bekijken. We sloten ons aan bij een linksgeoriënteerde partij. Dirven krijgt nog niet eens een A viertje vol geschreven riep de fractieleider ooit in een interview. Hier hoorden we bij thuis dachten we. Bij de verkiezingen, kort daarop werd deze man door een lijstverbinding tot wethouder gekozen. VVD'er Huijpen, toenmalig wethouder financiën, werd uit zijn zadel gewipt en terug in het oppositiebankje geworpen. Dirven kon door dit stuivertje wisselen vier jaar langer aanblijven. Eerst jarenlang elkaar in de haren vliegen om daarna als vrienden in het college plaats te nemen, nou ja zeg........ We zijn geen liberalen maar je moet wel eerlijk blijven. Zelf de zoveelste splinterpartij oprichten was voor ons geen optie. Het partijprogramma van de SP sprak ons op dat moment wel aan. In het zicht van de verkiezingen werden we ingeschat op drie zetels maar de samenwerking binnen deze partij bleek niet te werken.

Je gaat jouw Puk en Muk verzameling exposeren! Het verzamelen van die oude boekjes en het achterhalen van onbekende gegevens is een leuk tijdverdrijf. Dat ik de website in elkaar knutselde had voornamelijk te maken met de nare tijd die achter ons ligt. Om de gedachtegang te verzetten besloot ik wat te gaan doen met Puk en Muk. Slechts weinigen weten namelijk de juiste volgorde van de boeken. Overigens heb ik ze zelf ook nog niet allemaal. Wie weet wat er nog op de zolders ligt. Als verzamelaar weet je dat geduld een schone zaak is. Dat is nou de sport van het verzamelen. Voorlopig ga ik me voorbereiden op de komende exposities. 

Wat voor type man bent jij eigenlijk? Als jij je nu bij mij op je gemak voelt heb je gelijk het antwoord op die vraag. Voor mezelf sprekend ben ik aardig, zorgzaam en sociaal, een type waar je niet snel heibel mee krijgt. Ik ben een huismus. Iedereen die me kent ziet me als iemand die altijd loopt te grappen en te grollen en voor anderen klaarstaat. Ik kan ook bloedserieus zijn en ben geen "Jan Joker" die zich voor een karretje laat spannen. Je zou het niet zeggen maar ik heb pistolen en messen afgepakt. Begin jaren tachtig was het helemaal link. In mijn speurtocht naar een bepaald persoon schuwde ik de confrontatie met een levensgevaarlijke bende niet. Met gevaar voor eigen leven wist ik het verblijfadres te achterhalen. Na een inval werden er moeders met dochters bevrijdt die tegen hun zin werden vastgehouden. Deze zaak was zo onverkwikkelijk dat de Panorama destijds een groot artikel publiceerde over de bende en hun praktijken. Voor mij was hiermee de kous af. 

Ben je populair bij de mensen?  Jong en oud weet me te vinden als ze ergens meezitten. Sinds mensenheugenis spring ik in de bres voor de zwakkere in onze samenleving.  Het prettigst voel ik me onder de vrouwen. Ik weet niet wat dat is maar ik kan het er uitermate goed mee vinden. Binnen het internaat leefde ik lang genoeg tussen het manvolk. Een leuk iemand krijgt een compliment van me en als ze toevallig niet moeders mooiste is zeg ik, "volgens mij ben jij een heel lief vrouwtje" . Daarmee geef je de persoon in kwestie zelfvertrouwen. We kunnen niet allemaal de knapste zijn. Schoonheid moet van binnen zitten en niet alleen aan de buitenkant.

Ben je altijd zo strijdlustig geweest? In de jaren dat ik op het internaat woonde leerde ik voor mezelf op te komen! Deed je dat niet dan had je geen leven. Ik was een kereltje dat niet echt opviel maar wel latent aanwezig was. Ik bekeek alles van een afstandje. Binnen de muren van zo'n internaat zag het leven er totaal anders uit. Pas als het echt nodig was trok ik partij voor mezelf of nam ik het op voor de zwakkere. Verder krijg je met mij niet snel ruzie maar ik ga nog steeds overal op af als dat nodig is.  

Wat is er naast je gezin belangrijk in je leven? Sociale contacten en vrijheid! Het chauffeursleven is nu voor mij de ideale manier om dat te combineren. Vanuit deze werksituatie maar ook vanuit de horeca weet ik wat er al jarenlang leeft onder de mensen. Ik zie de verschillen tussen hoge inkomens en het hardwerkende gewone volk steeds groter worden. Maar wat misschien belangrijker is, wat het met die mensen doet! Het vriendelijke woord, het fooitje en dat drankje kwamen altijd uit de laatste groep vandaan.

Wat zou er moeten veranderen? Het vertrouwen in de samenleving en politiek kan niet meer in een vloek en een zucht worden teruggewonnen. Daarvoor heeft men al te veel kapot gemaakt. Systematisch heeft men de afgelopen jaren het hele sociale stelsel in al zijn facetten uitgehold en om zeep geholpen. Een vies spel waar werkgevers en de werkgeversorganisaties uit puur eigenbelang bewust aan hebben meegewerkt. Grote bedrijven wipten met opzet personeel om daarvoor in de plaats goedkope werkkrachten te kunnen aantrekken. Om geen enkel risico te lopen werk je nu al vaak niet meer onder een vast, maar met een nul uren contract of via een uitzendorganisatie.

Wat zijn de vooruitzichten volgens jou?  Nederland is de afgelopen jaren in rap tempo knettergek geworden. Voor velen is de multiculturele samenleving waarmee we werden opgezadeld onleefbaar geworden. Ageren hiertegen mag niet want dan discrimineer je. Om te beginnen worden we sinds jaar en dag belogen en bedrogen door onze politici. Maakt niet uit wie er aan de top zit. Brussel heeft de touwtjes strak in handen en kan de marionetten laten bewegen zoals zij dat willen. Den Haag is het schoothondje van de EU.  Hoe hun maatregelen in de praktijk uitpakken voor de gewone man wordt slechts door een enkele partij genoemd.......en vervolgens onder het tapijt geschoffeld door hen die het voor het zeggen hebben en vooral zo wensen te houden. Zo blijven mensen aan de kant staan en kunnen niet meer deel uitmaken van die samenleving. Bewust zo gedaan door hen die smachten naar de macht en het daarbij behorende "grote" geld. Zij zeggen A. en doen B. Stel nou eindelijk eens de kwetsbaren op de voorgrond. Zorg goed voor die groepen en verlies in Gods naam geld en economisch gewin eens uit het oog. Dat zou de eerste stap moeten zijn. Zó zou het moeten zijn. Plaats de mens voorop. Respect afdwingen. En dat niet door een stupide normen- en waarden geklets. Maar daden die in die richting gaan. Maak in ieder geval een begin daarmee.

Wat zal op termijn het effect van het regeringsbeleid zijn? Dat er door hun beleid haat wordt gekweekt. Laat buitenlanders met een crimineel verleden buiten de deur. Verder heeft de liberalisering van bedrijven alleen nog maar geleid tot fusies en massaontslagen. De achterliggende gedachte dat vrije marktwerking tot een betere concurrentie zou leiden en daarmee de kosten voor de burger zou drukken is fake. Het leven is alleen maar duurder geworden. Ga eens een pilsje drinken of een patatje kopen! Het is gemiddeld geen twee, maar drie keer duurder geworden met de komst van de euro. Haal je oude energierekeningen en ziekenkosten nota's eens tevoorschijn. Ondanks de prijzenslag bij supermarkten heb je voor honderd euro ook niet veel meer in je boodschappenwagen liggen.

Als ik je goed beluister heeft men in Den Haag de zaken verkeerd ingeschat? Men is in Nederland te lafhartig en te slap geweest om in een vroeg stadium niet tolereer baar gedrag stevig aan te pakken. De maatschappij is totaal respectloos geworden. Het begon op het moment dat kinderen op school de meneer of juffrouw bij hun voornaam mochten gaan noemen. Er moet wel degelijk een zekere afstand blijven bestaan tussen bepaalde personen. Van enig overwicht kan anders geen sprake meer zijn. Dat overwicht is nu verdwenen en de resultaten zijn er dan ook naar. Het wanstaltige gedrag in grote delen van de samenleving is uitgegroeid tot een gigantisch probleem. We zien ze in allerlei bevolkingsgroepen.

Maar er zijn toch ook criminele Nederlanders? Boeven zijn er altijd al geweest. Daar hebben ze gevangenissen voor gebouwd. Ook voor die lui moeten vanzelfsprekend zware straffen gelden i.p.v. werkstraffen. Wie na de zoveelste keer nog niet horen wil moet het maar eens goed gaan voelen. Als iemand iets weghaalt; al is het maar een lippenstift: niks gelijk weer de straat op met een boete of 'n ludieke werkstraf maar iedere cent terug laten verdienen en alle schade vergoeden aan de gedupeerde. Niet straffen door in een plantsoentje papiertjes te prikken. Marokkaanse snotapen van een jaar of zeven die voor de camera de middelvinger opsteken en er tegenaan tuffen, wat kun je daarvan verwachten in de toekomst? Niks dan ellende! Deze jonge criminelen moet je gesepareerd in een opvoedingsgesticht plaatsen.

Wat zou er dan concreet moeten veranderen? Een flinke stap terug in de tijd en vanaf daar helemaal opnieuw beginnen. Een arbeidsbureau en een gemeenschappelijk administratiekantoor zou weer moeten zijn zoals het ooit bedoeld was. Dichtbij, accuraat en vooral met menselijke medewerkers. Een goede beloning is eveneens essentieel voor een gezonde levensstijl en komt ook de economie ten goede en het zou het ziekteverzuim enorm terugdringen. We moeten terug naar een samenleving waar je de mensen van de overheden nog gewoon aan kon spreken; waar je niet het ene na het andere dure callcenter aan de lijn krijgt. Waar je gehoord werd als je problemen had die een oplossing behoefden. Nu blijft het zo'n beetje beperkt tot het trekken van een nummertje het invullen van een formulier (meestal een draagkrachtmeting) wat vervolgens op een of andere afdeling terechtkomt. De andere afdeling begint alvast maar te dreigen omdat in deze de rechterhand niet meer weet wat de linker aan het doen is. Weg met die behoefte om eindeloos te kunnen concurreren met ander landen en werelddelen. Je moet niet raar opkijken als over een paar jaar de hele economie wereldwijd inzakt. Alles drijft op schulden en is niet meer dan gebakken lucht. De toename van de vele echtscheidingen kan deels ook worden toegeschreven aan de vooraf gecoördineerde afbraak van ons sociaal stelsel. Echtscheidingen door ruzies om financiële malaise staat niet voor niets op nummer een. Vervolgens moest alles groter en grootschaliger in ons land. Met alle negatieve effecten van dien: mensen zijn letterlijk een (sofi)nummer geworden. In dit land draait alles om economie en daarmee alleen maar om geld. De mens zelf is totaal vergeten waardoor we nu genummerde objecten zijn geworden. Een voortgang van liberaal denken zal namelijk niet leiden tot herstel van vertrouwen in de samenleving. Daarvoor zijn "menselijke" mensen nodig die zich sterk maken voor de goedwillende medemensen. Ooit waren wij een land dat zelf alle kennis in huis had. Bruggen en vliegtuigen, textiel, auto's en schepen, alles kon men hier maken of verbouwen. Al die industrieën zijn verkwanseld en de grote mannen vulden hun zakken met gigantische topsalarissen en bijkomende bonussen. Wat de ene per jaar "krijgt" verdiend de ander in zijn hele verdere leven niet. Massaontslagen en sociaal verval is de opbrengst. Deze vorm van zelfverrijking is verraad aan het eigen volk waar je vroeger de doodstraf voor kreeg. Velen onder ons kunnen niet meer voorzien in hun eigen levensonderhoud. Voedselbanken in Nederland, eten bij het Leger des Heils, ze moesten zich diep schamen in Den Haag. Denk ook aan alle boeren die het veld hebben geruimd of zelfmoord pleegden. En zo nodig bij Europa horen? Daar zijn al genoeg miljarden aan opgegaan, afkomstig van onze belastingcentjes. Nederland loopt zoals we weten altijd voorop. Miljarden zijn verdwenen in bodemloze putten, te vaak aan ongecontroleerde subsidiekanalen en fraude. Fraude, ook begaan door politici en Europarlementariërs door niet aanwezig te zijn en toch geld te claimen. Allemaal boeven. Niets daarvan komt terug naar de burger die dat geld bijeenbracht. We zijn niets anders dan slaven van het kapitalisme.

Wat was jij vroeger voor iemand? Ik was een nette hippie. Ik ben uit de tijd van de flowerpower, Woodstock, studentenopstanden en stakingen. Toen ik in 1966 uit het internaat kwam viel ik er middenin. Ik heb meegestaakt voor betere secundaire arbeidsvoorwaarden en gezien de huidige maatschappelijke ontwikkelingen zou ik het zo weer doen. Het leven is voor veel mensen weer net zo slecht! Ik wist hoe armoedig mijn moeder het had ondanks haar harde werken. Geen plakje snijwaar opeten jongen, want daar moet ik een paar dagen mee doen. Brood en beschuiten pap met wat suiker. Spekvet op je boterham met wat zout voor de smaak. Voor een paar duppies koekkruimels gingen we naar Jamin. Als kind van zeven moest ik afval van groenten en gebutst fruit bij elkaar rapen op het marktplein, zogenaamd voor de konijnen. Dat was armoede. Als je dat hebt meegemaakt doe je alles om herhaling te voorkomen. Op het internaat heb ik van de fraters de normen en de waarden van het leven meegekregen en getracht ernaar te leven. Premier Balkenende en de zijnen hebben er de mond van vol maar begrijpen niet eens wat ze inhouden. Normen en waarden leer je niet in koffieshops en kroegen die tot s´morgens vroeg open zijn. Een normaal mens ligt op tijd in bed. Ze hadden gedacht met legalisatie van softdrugs de zaken beheersbaar en controleerbaar te houden. Dat is een grote mislukking geworden. De handel in softdrugs is lucratief. Ik ken er die binnen een paar jaar miljonair waren. Allemaal zwart geld natuurlijk. Vuilniszakken vol met poen weggestopt in een kleerkast. Zie jij dat maar eens met eerlijk werken voor elkaar te krijgen. Filmpjes met 06 nummers op tv met daarin ordinaire meiden, volgestopt met siliconen dragen ook niet bij aan een gezonde maatschappij. Ook niet de openlijke drugsdeals voor de poorten van onze scholen. Achtjarigen die als drugsrunner fungeren en twaalfjarigen die stevig aan de drank zijn. Daar hadden we in mijn tijd nog nooit van gehoord. Deze ontspoorde jeugd heeft toch geen enkel toekomstperspectief? Vaak hebben ze ouders die al jaren met werken het zout in de pap niet verdienen of hebben ze ouders die op dezelfde wijze aan hun geld zijn gekomen. Stel een goede beloning voor werk in het vooruitzicht, dat motiveert. Dat lukt niet met 'n hongerloontje. Een overval plegen levert meer op dan een maand lang werken. Het zou in ieder geval een omslag in de denkwijze teweegbrengen. Diegenen die niet willen veel strenger aanpakken. Laat de politie daar maar eens actie tegen ondernemen i.p.v. te bekeuren op achterlichtjes die niet branden. Roei het kwaad met wortel en al uit. Aan het maatschappelijk rottingsproces heeft de politiek zelf het meeste bijgedragen. Medicijnen gingen uit het ziekenfondspakket terwijl men gratis drugs ging verstrekken aan verslaafden. Ouderen die elkaar met invalidenwagentjes opzoeken worden als hangouderen uit elkaar gedreven terwijl anderen op legio hangplekken duistere zakendoen. Deze wereld is helemaal gek geworden. Daders worden slachtoffer en het slachtoffer moet maar zien! Ik heb mijn best gedaan om mijn leven zo goed mogelijk te leven door hard te werken en niet op de maatschappij te parasiteren. Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik een doetje ben. Absoluut niet. Doe me onrecht aan en ik zal je altijd te grazen nemen. Ik beleefde alles op mijn eigen manier. Ik drink zelden een pilsje, gebruikte nooit drugs en heb geen strafblad of enge ziektes opgelopen. Voor een ex-internaat jochie heb ik het niet slecht gedaan. Samen met mijn vrouw heb ik ook nog kans gezien om onze kinderen goed op te voeden. Wij wel, waarom lukte dat al die anderen niet?

Heb je nog contact met jongens uit het internaat? Ik geloof niet dat ik nog iemand van het internaat zou herkennen. Het moment dat ik daar voor het eerst voet binnenzette is bijna vijftig jaar geleden. Ook in Oisterwijk waar ik later naartoe verhuisde kom ik zelden of nooit. Samen met Jeannette heb ik het graf van Helma, mijn overleden vrouw nog een paar keer in Oisterwijk bezocht. De beelden die ik dan voor me zag bleven me dagenlang achtervolgen. Ze is daarginds samen met onze baby in haar trouwjurk begraven. Als je een nieuw leven gaat opbouwen kun je niet in het verleden blijven roeren. Klinkt hard, maar dood is dood. In mijn gedachten is ze nog altijd bij me. Er zijn wel toevalligheden die aan dat internaat refereren. Nederlands langst gestrafte en zijn broer woonden er een poosje. Na mijn vertrek uit Oisterwijk in 1969 werden ze bij mijn pleegouders ondergebracht. Ze hebben die mensen in vier jaar tijd alleen maar ellende bezorgd. Afgelopen zomer zat ik ergens in een bedrijfskantine toen een medewerker zei; Correke, weet je wel wie er tegenover je zit? Hij heeft 12 of 15 jaar in de gevangenis gezeten. Zijn broer is de langst gestrafte. Die proberen ze eerder vrij te krijgen. Toen wist ik pas over wie hij het had. Ik vroeg die broer hoe hij daar over dacht. Het komt allemaal omdat we op internaten hebben gezeten, bromde hij. Ik ook riep ik heftig, op hetzelfde internaat en ik heb ook bij dezelfde pleegouders gewoond. Jullie zijn slecht en daar is geen enkel excuus voor te bedenken. Je hebt je eigen keuzes kunnen maken net zoals ik. Iedereen hield de adem in. Ik dacht "klapt het niet dan botst het maar", maar hij deed er het zwijgen toe en dat was erg verstandig van hem. Die twee hebben verschrikkelijke dingen gedaan. Hoe heeft dit zó kunnen escaleren vraag ik me dan later af. Beiden waren al in een vroeg stadium bij verschillende instanties bekend. Het antwoord ligt eigenlijk voor de hand.

Wat is dan het antwoord? De kwaliteit van detentie en behandeling van jongeren met ernstige gedragsproblematiek is al jaren ver onder de maat. Tegen zware criminelen moeten ook zware sancties worden toegepast. Dat is in het geval van deze twee achterwege gebleven en daarom kon het ontoelaatbare gedrag escaleren. Het gaat niet alleen maar om de kwaliteit van detentie maar ook om de hoogte van opgelegde straffen. Die zijn hier in Nederland veel te mild en de straf wordt door de gedetineerde niet als straf ervaren. Ik sprak met zware jongens die het verblijf in de gevangenis niet als slecht of zelfs maar als een goede leerstoel hebben ervaren. Zij zagen hun verblijf als een vakantie waarbij men zich kon voorbereiden op nieuwe klussen. Ik verdien meer dan ik bij een baas kan verdienen. Ik heb er goed geld aan overgehouden en wat heb jij bij elkaar geschraapt met je lange werkdagen? Wat straf, het is een kosthuis, de uitkering loopt door en als ik los kom ga ik naar maatschappelijk werk of de reclassering. Dat is mijn stok achter de deur. Ik zal voor die zakkenvullers gaan werken. Dat zijn zo maar enkele voorbeelden. Wist je trouwens dat iedere gedetineerde ongeveer 150 euro per dag kost? Minder dan de helft hiervan is het dagloon van een gewone arbeider. Wij draaien met z'n allen al jaren op voor al die kosten.

Waar heb je een hekel aan? Aan liegen, bedriegen en aan lui die anderen onderuithalen. Vooral de laatste jaren ben ik er nogal wat tegengekomen. Een turk die de zaak flest en in het zwart aardbeienplukkers vervoerd. Een 100% afgekeurde buitenlander die niet eens een keuring kreeg en in allerlei bijbaantjes in het zwart werkt. Er zijn tal van voorbeelden. Ik heb in het bijzonder een hekel aan kale kak en mensen die macht of gezag misbruiken! Ik denk aan politieke "ballen" en bonnenjagers, foute ambtenaren, wethouders die vergeten zijn waar ze vandaan komen, maar dat was al duidelijk denk ik! Toch denk ik dat uit iedereen iets goeds naar boven is te halen. Zelfs van die hardleerse jongelui van buitenlandse afkomst is nog wel wat te maken. Eventueel kunnen ze daar in Marokko goeie kameeldrijvers van maken. We kunnen niet zonder politie en regels zijn er om nageleefd te worden, maar ook daar zitten erbij! Te gewelddadig en te autoritair en op de verkeerde groepen gefixeerd. De integriteit van deze mensen staat gelukkig steeds vaker ter discussie. Ik heb respect voor iedereen ongeacht hun huidskleur, die met hard en eerlijk werk een goed belegde boterham heeft. Ik heb zelf altijd redelijk de kost verdiend ook al moest ik daar veel uren voor werken. Ik was er tevreden mee. Als je een goed inkomen kunt genereren heb je het niet slecht, zeker niet als je met z'n tweetjes een goede baan hebt. Ik wil alleen niet aan jouw kinderopvang en de renteaftrek van dat huis meebetalen. Als je veel wilt verdienen, boven proporties wil leven en wonen moet je ook voor alle kosten opdraaien. Helaas zijn het vaak deze mensen die zich niet kunnen voorstellen dat er ook stille armoede bestaat. Alles is krom in dit land. Er stond recent een artikel in de krant over de grote verschillen in inkomens. Het steekt dus wel degelijk anders zou er niet over worden geschreven. Het varieerde van de laagste uitkering tot en met een salaris van twaalfduizend euro per maand. De vrouw met die twaalfduizend kon niet rondkomen. Even dacht ik nog dat het een drukfout was, maar het stond er echt. Ze zou zich dood moeten schamen in een tijd waarin steeds meer mensen het niet rooien. Opsluiten en op water en brood. Die brengt haar hebzucht ook weer over op haar kroost. Er zijn op dit moment al viermaal zoveel voedselbanken dan een paar jaar geleden. Waar gaat dit heen? Ik ben niet jaloers op mensen in dure huizen, schijn bedriegt. Mooi koophuis met een tophypotheek en een paar auto's voor de deur. Negentig procent is van de bank. Als er een kink in de kabel komt, en die is in aantocht, zitten ze evengoed met een hoop ellende. Ik heb rijken gekend die overleden aan kanker. Uit wanhoop zochten ze met hun poen naar genezing in Amerika. Ook voor hen bleek dat gezondheid niet te koop is. Het geld konden ze op hun laatste reis ook niet meenemen. In je laatste jas zitten namelijk geen zakken.

Zonder diploma's een goed salaris verdienen valt niet mee!  Nee daar scoor je een wezenlijk punt mee. Van hard en lang werken bij een baas worden we eveneens niet echt rijk. We kunnen uiteraard ook weer niet met z'n allen op kantoor werken of doctorandus zijn. Het zware moet ook worden gedaan. Mensen zonder diploma's moeten langer en harder werken en verdienen, afgezet tegen de lastenposten veel te weinig. Daar wringt nou net de schoen. Als die werknemers collectief de zaak platgooien ligt alles eruit en blijven ook de schappen in de supermarkten leeg. We hebben niet allemaal de mogelijkheid of de hersens, om een studie te volgen en daar moet je ook rekening mee willen houden. Als jij een universitaire of andere hogere opleiding hebt afgerond dan mag je van mij een goed inkomen genereren. Onderin zijn de lonen ondermaats gebleven. Dat werkt denigrerend! Voor mij is geld niet belangrijk, maar ik wil dat er na het betalen van de stapels rekeningen genoeg overblijft om nog leuke dingen te kunnen ondernemen. We betalen ons blauw aan van alles en nog wat en je krijgt er steeds minder voor terug. Kijk alleen maar naar de ziektekostenverzekering. De hogere inkomens betalen nu een schijntje. Wij hadden altijd een toppakket en moeten nu een kwart van de tandartsrekening zelf betalen. Ronduit belachelijk! De premies gaan komende jaren alleen maar verder stijgen terwijl het zorgpakket steeds schraler gaat worden. Zodra de wervingscampagnes van de zorgverzekeraars achter de rug zijn krijg je te horen dat ze op jaarbasis miljoenen tekortkomen.  De risicogroepen zullen in de toekomst weer duurder uit zijn. Kijk niet raar op als in de toekomst verzekeringsmaatschappijen ziekenhuizen gaan overnemen. Nou dan is het hek helemaal van de dam. Het zorgstelsel gaat niet meer om de zorg maar om het geld. Meer geld voor het zorgmanagement en minder zorg in het pakket. Nederland is het duurste land met de langste wachttijden en de gebrekkigste dienstverlening. Het is nu 2005 en al tweemaal eerder viel het kabinet Balkenende. Het gaat opnieuw vallen en wie weet nog wel een keer. Nog snel even het een en ander er doorheen drukken dat jaren geleden al in het geheim is bekonkeld om daarna als ratten het zinkende schip te verlaten. Na de verkiezingen zullen de grootste sociale slopers uit de tweede kamer vertrekken en het bedrijfsleven ingaan. Waarom denk je dat er nog steeds geen maatregelen zijn genomen tegen die topsalarissen en superbonussen? Nee, dat is wel duidelijk lijkt me. Ons stelsel is dan weer een stuk verder om zeep geholpen. Geen nood, er staan weer anderen klaar om hun zakken te vullen. De hele liberalisering is een wassen neus. Kijk naar je gas en energierekening. Zelfs na een zachte winter gaan de prijzen omhoog. Ze verzinnen altijd wel wat nieuws. Het zijn ordinaire boeven. Jij zit in de kou en de grote mannen zitten er lekker warmpjes bij. Ook financieel natuurlijk. We werken niet meer om te leven maar andersom! Geloof maar dat we met z'n allen gaan zinken, rijk én arm. Voorlopig nog even niet, de economie trekt binnenkort weer eventjes aan. Let op mijn woorden; alles valt wereldwijd binnen een paar jaar als een dominospel ondersteboven 

Heb je overal een eigen mening over! Ik ken voornamelijk verhalen uit de praktijk. Door de kwestie met onze paardenstal zat ik er opeens zelf met mijn neus bovenop. Een reëler beeld kun je niet hebben. Via de werkgroep kregen we ook regelmatig allerlei ellende te horen. Vroeger keek je uit naar de postbode, nu hoop je stiekem dat hij voorbijloopt. Het zijn alleen nog maar rekeningen die hij brengt. Huilende mensen die na hun echtscheiding twaalf jaar lang moeten dokken voor hun ex terwijl die al lang met een ander in bed ligt te rollebollen. Zie dan nog maar eens een nieuwe start te maken. Werkende medeburgers die buiten allerlei subsidies vallen omdat ze net een paar euro te veel inkomsten hebben. Jouw tientje meer dat je met werken verdiend kost je uiteindelijk honderden euro's per maand omdat jij net die huursubsidie of zorgtoeslag niet krijgt en jouw buren wel. Die buren hoor je niet klagen, terwijl jouw vrouw maar moet zien hoe ze de touwtjes aan elkaar knoopt. Het klopt niet. Logisch dat je dan huwelijken krijgt die bol staan van de spanningen. Begrijpelijk dat er mensen zijn die door de bomen het bos niet meer zien en bij de uitkeringsinstanties aankloppen. Daar krijgen ze door de kromme berekeningen nul op rekest om vervolgens door het lint gaan. Haagse slimmeriken hebben precies uitgekiend hoe ze die berekeningen moeten toepassen. Er zijn vele duizenden gezinnen waar men met z'n tweetjes werkt. Desondanks hebben ze na het betalen van de vaste lasten soms maar een paar tientjes per week over. Daarmee kunnen ze om boodschappen. En het kabinet roept dat ze voor alles en nog wat kunnen aankloppen. Daar is geen sodeju van waar. In de praktijk werkt het zo niet en dat weten ze verdomd goed. Kinderen die niet mee kunnen op het jaarlijks schoolreisje omdat hun ouders geen geld hebben. Allerlei onderwerpen gingen er hierover tafel. Gezinsdrama's, zelfmoorden, emigratie, voedselbanken. Je kunt het zo gek niet bedenken. In de tijd dat ik containers reed had de trein regelmatig vertraging door een "springer". In deze regio kregen we vorig jaar in drie maanden tijd te maken met twaalf gevallen van zelfmoord. Een geval betrof een tot wanhoop gedreven agrariër, vader van een vrouwelijke collega van mij. De buurman van een andere collega had zich in de kleerkast opgehangen. De ex van mijn overbuurman zag het ook niet meer zitten en hing zich op aan het traphekje. Mijn buurman Rob, ooit de buurman van minister Jan Pronk maakte er vorig jaar een eind aan. Uiteraard lees je over die trieste gevallen niets in de krant. Jarenlang kwam ik via de achterdeur bij bedrijven binnen waar Jan met de pet werkt en hoorde in goed vertrouwen heel wat leed aan. Werkende zielen die nog geen 1200 euro schoon in het handje hebben. De Puk en Muk verhalen zijn vergeleken hierbij erg simpel. Partijen, die zich al jarenlang inzetten voor een eerlijke verdeling krijgen ook geen beweging in het starre regeringsbeleid. Het gepeupel is voor niemand van de volksvertegenwoordigers interessant genoeg. Laatst dronk ik wat met een oud P.V.D.A.-burgemeester, een vroeger studiegenoot van Jan Marijnissen. Op momenten dat ze in de zestiger jaren samen door de Utrechtse straten rondzwalkten had Jan het er al over dat alles moest veranderen. Dat kan niet en dat gaat nooit lukken Jan, vertelde hij hem meerdere keren. Ik kan niet anders dan de burgervader gelijk geven. Politiek is pure volksverlakkerij. Politiek is niet meer dan een spel. Roel van Duin, de Amsterdamse kabouter uit de zestiger jaren zei hetzelfde toen ik hem over onze paardenstal aan de telefoon sprak. Zelfs in zijn functie, (hij was een paar keer wethouder) kreeg hij alleen maar tegenwerking vanuit de raad en het Amsterdamse college. Mijnheer Lauwerijssen, stop er mee, u gaat dit niet winnen. De zak met geld van de gemeente is vele malen groter om te procederen. Hoe hoog de kosten ook zullen oplopen, het zal hun worst wezen. Het is gemeenschapsgeld. U krijgt het opnieuw aan uw hart. Het is één pot nat in de politiek. Het zijn de mensen zelf die dit afbraakbeleid moeten stoppen door bewuster te stemmen. Ook hij heeft helemaal gelijk. Onze vet betaalde politici hebben geen compassie en affiniteit met de burger. Weet je nog dat Verburg op televisie zei dat je voor twee euro een heerlijk kerstmaal op tafel kunt zetten? Zo iemand zou je nou van alles toe wensen! Zakkenvullers en graaiers. Die benamingen komen toch ergens vandaan? Als Jantje zonder werk valt krijgt hij nog eventjes een karige WW-uitkering, daarna kan hij met zijn gezin naar de bijstand. Eerst alles opeten waar hij jarenlang hard voor heeft geploeterd. Politici daarentegen incasseren nog 6 jaar een riant bedrag aan wachtgeld. Rutte heeft samen met de Geus enorm veel mensen financieel en psychisch kapot gemaakt. Om over Hoogevorst maar te zwijgen. Je moet er je gedachten maar eens over laten gaan. In de thuiszorg gaat het ook veranderen. Nog even en dan gaan de gemeenten bepalen van wie jij hulp gaat krijgen. Het moet steeds goedkoper. Voor dat werk worden straks goedkope jongeren en buitenlanders aangetrokken. Hierdoor komen gediplomeerden met jarenlange ervaring op straat te staan. Te duur! Als ze per se weer aan de slag willen kunnen ze achteraan aansluiten voor minder loon en een nul uren contract.

Doen ze helemaal niets goed in Den Haag? Als politieke partij moet je soms concessies doen, snap ik ook wel. Politiek bedrijven is een spel. Jullie steunen ons voorstel en volgende keer kun je op ons rekenen. Jeannette gaf een Kamervraag voor de SP en de PVDA kwam er mee in de krant en ging met de eer strijken. Zo doen ze daar soms zaken. Natuurlijk werken er in Den Haag mensen met realiteitszin die voor onze belangen opkomen maar die halen nooit geen meerderheid. Het gaat mij om de partijen die de sociale afbraak steunen of op alle fronten hebben gesteund. Van die mensen moeten we zo snel mogelijk vanaf.

Welke veranderingen zijn jou de laatste tijd opgevallen? Dat ik zelf enorm veranderde. Vanaf de tijd dat ik aan de sukkel ging lagen we in de clinch met de gemeente en maakten van dichtbij mee dat de zorg te wensen overlaat. Pas als je zelf in de stront zit besef je hoe deze welvaartstaat in elkaar steekt. Zolang je een vet inkomen hebt lig je niet wakker van andermans ellende. Steeds meer mensen kennen geen levensvreugde meer. Kijk op straat maar eens naar de gezichten. De zorgen stralen er gewoon vanaf. Zelfs in de goedkoopste supermarkten lopen mensen de prijzen van hun boodschappen bij elkaar op te tellen. Verder valt me op dat er steeds meer politie komt in allerlei samenstellingen. Speciaal getraind om agressief op te treden en nergens te bekennen als je ze echt nodig hebt. Voor een aangifte moet je geruime tijd daarvoor een afspraak maken. Slachtoffers worden niet als zodanig behandeld en voor de boeven trekken ze blikken met hulpverleners open. Ik hoorde dat we nu in het trotse bezit zijn van 200.000 terrorisme bestrijders. Ze worden betaald uit de opbrengsten van bekeuringen en onze belastingcenten. Hoeveel komen er nog bij? Gaan we straks een op twee lopen? Meer blauw op straat. Ons nog blauwer betalen? Politie moet er zijn en ze doen ook nuttig werk. Maar pak het tuig harder aan en schop degene van buitenlandse komaf, die na alle herkansingen nog steeds niet in het gareel lopen het land uit. Met gajes kun je echt geen gezonde maatschappij opbouwen. Kijk naar Opsporing verzocht en het zijn allemaal voornamelijk licht getinte en andere gekleurde nationaliteiten die voorbijkomen. Heb ik de Oostblok criminelen niet eens genoemd. Dit kabinet bepaald hoe we er uit mogen zien, of we misschien niet te dik zijn en waar we wel of niet mogen roken. Waar halen ze het recht vandaan. De oude vertrouwde gulden is ons afgepakt, we hebben weer eens een nieuwe spelling, het onderwijs holt steeds verder achteruit en de rest mag je zelf aan dit rijtje toevoegen. Het gaat vooralsnog prima met een groot deel van de mensen. Dat is dan bij de tweeverdieners die een eind boven modaal zitten. Althans, dat moeten we geloven. Ik ken er ook die verder sprongen dan de stok lang was maar voor de buitenwereld doen alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Ze barsten van de schulden. De economie trekt nu even aan, de werkloosheid daalt een poosje en de mensen hebben weer volop vertrouwen in het kabinet gekregen. Natuurlijk trekt de economie in de zomermaanden aan als er bij de boeren en in de tuinbouw gewerkt gaat worden. Vanzelfsprekend gaan de verkoopcijfers omhoog als het vakantiegeld is gestort. Leugens die de werkelijkheid moeten verdonkeremanen. Pure propaganda om het kabinetsbeleid te vergoelijken. Alle beslissingen worden van bovenaf genomen en werkelijk overal bemoeien ze zich mee. Dat is moderne onderdrukking. Alleen al het optreden van de ordediensten in ogenschouw nemende zijn we niet meer dan menselijke boksballen waar je lekker tegenaan kunt trappen en slaan. Niemand zit op anarchie te wachten, maar dat de bom gaat barsten is iets wat zeker is. Laat mij me voorlopig maar bezighouden met mijn Puk en Muk boekjes. Ik ga nu een aantal leuke weekenden tegemoet. Hopelijk voel ik me dan met deze afleiding een beetje beter dan nu het geval is.

Je bent toch niet ziek? Ik heb de klachten zoals ik die ook had in 1996/1997. Ik zit niet lekker in mijn vel. Vaak misselijk en snel vermoeid en s 'nachts stopt af en toe de ademhaling. Met een paar flinke klappen op de borstkas komt het dan weer op gang. Heel beangstigend allemaal. Vandaar mijn angst om te gaan slapen. Mijn vrouw schrijft het toe aan de spanningen. Stress rondom alles wat er de laatste jaren gebeurde. Weinig slaap doordat de werkdagen te lang waren. Ik pleegde roofbouw op mijn lichaam. Nog maar kortgeleden was ik druk met cursussen en het maken van een ondernemersplan voor een eigen uitzendbureau. Gewoon weer eens nieuwe uitdaging. Ik wil voornamelijk oudere WAO- ers die door de Geus en kornuiten met dubieuze herkeuringen de arbeidsmarkt op worden geschopt aan passend werk helpen. In de loop der jaren heb ik heel wat connecties gekregen. De computer bepaald bij het UWV wat iemand nog kan. Het menselijk aspect is in z'n totaliteit uit de samenleving verdwenen. Volgens dit systeem moeten de verzekeringsartsen 85% helemaal goed of voor een kleiner percentage afkeuren. De restcapaciteit moet je zelf weer zien te verdienen. Een onmogelijke opgave als je al ouder bent, want je komt niet meer aan de bak. Dit werd me nog eens bevestigd door een UWV-medewerker die dagelijks de dossiers voor de artsen klaarlegt. Er zijn zo'n 200 keuringsartsen die het met de hele gang van zaken niet eens zijn maar daar heeft de UWV-directie geen boodschap aan. Afspraak met de Geus. Als ze commentaar hebben worden ze weggetreiterd. Het gros van alle herkeurden zal via de verkorte WW in de bijstand belanden. De mensen krijgen met een zeer grote inkomstenval te maken. De nieuwe wet W.I.A. waarvoor je bijna dood en begraven moet zijn lijdt ook tot armoede. Dikke pech als jij net als ik jarenlang premies hebt afgedragen en er mee te maken krijgt. Het ziet er naar uit dat ik mijn plan voor dat uitzendbureau definitief af moet blazen. Als je vijf mensen moet voorfinancieren ben je een kapitaal per maand kwijt en dat is voor mij niet haalbaar. Een deel van dat ondernemersplan heb ik overlegd aan enkele grote uitzendorganisaties. Ik had gehoopt franchise onder hun dak te mogen werken, maar het paste niet in hun beleidsvoering. Dit vanwege de moeilijke berekeningsfactoren die moeten worden toegepast. De KvK heeft het bekeken en was vol lof. Wat schetste mijn verbazing toen enkele weken geleden op teletekst stond dat deze grote uitzendorganisaties een akkoord met het kabinet hebben gesloten om voor deze groep aan de slag te gaan. Weg plan!

Ben je daarna weer wat anders gaan bedenken? Ik zal net zoals ieder ander de toko draaiende proberen te houden om voor vrouw en kinderen te zorgen. Of je nou ziek, zwak of gehandicapt bent maakt in dit "welvarende" land niets meer uit. Zelfs al kun je alleen nog maar kruipen en draag je een luier, werken zal je! Ik heb nog nooit echt zonder werk gezeten. Maar zoals de zaken nu liggen moet ik er mee stoppen.

Kun je voor veranderingen zorgen? De mensen moeten zelf veranderen door bewust te stemmen. Ik ben niet voor niets zo giftig. Alle ballen liggen net zoals vroeger weer bij de werkgevers. De vakbonden neigen duidelijk naar de verkeerde kant. Ze onderhandelen over een paar procentjes terwijl de lasten de pan uitrijzen. Dertig procent voor de politici is schijnbaar de normaalste zaak van de wereld. Het is bij bedrijven "graag of niet" anders trekken we een blik met Polen of andere goedkope krachten open. Allemaal vieze spelletjes in alle lagen van de bevolking. Ik heb laatst na mijn lange werkdag zelf een onderzoekje gedaan om het te checken. In ons weekblad werd in diverse advertenties om aardbeienplukkers gevraagd. Alle adverteerders waren voorzien en op mijn vraag hoe dat zo snel kon kreeg ik geen antwoord. Bij het laatste adres was men tenminste eerlijk. Wij zijn verplicht om eerst te adverteren voordat we goedkope krachten mogen aannemen. Als er een Nederlander komt kan hij beginnen voor het loon dat we aan de Polen de Chinezen enz betalen. Snapt u? Wij kijken naar onze eigen portemonnee. Als straks andere landen tot de EU toetreden moeten we maar afwachten wat we binnenkrijgen. Echte armoedzaaiers komen niet met een dikke Mercedes of BMW aanrijden. Wij moeten ramen en deuren van gecertificeerde sloten voorzien terwijl onze regering de grenzen wagenwijd open heeft gezet. De criminaliteit zal verder toenemen. Die gaan nooit meer terug, dat begrijp je zelf ook wel? Ze krijgen de geradicaliseerde moslims en Marokkaanse oproerkraaiers al niet in het gareel. Joop Den Uyl sloeg met zijn gezinshereniging de plank behoorlijk mis. De bedoeling was goed, de uitwerking een stuk minder! We mogen natuurlijk niet alles bagatelliseren maar alle ingrediënten om een krachtig explosief te krijgen zijn er.

Kun jij genieten van de dagelijkse dingen? Als ze er zijn wel! Die momenten zijn echter spaarzaam. Voor de rest is het net als bij anderen stressen. Stress is doodsoorzaak nummer een en niet dat sigaretje dat door het kabinet abnormaal duur werd gemaakt en in de ban is gedaan.

Heb je wel eens lekker in je vel gezeten? Tussen 1966 en 1969 ging het me best wel goed. Tja, en dan opeens komt er iets om de hoek kijken waar je geen controle over hebt. Je moet verder met je leven, maar toch bleef die ingrijpende gebeurtenis aan me knagen. Daarop geef ik verder geen commentaar!

Denk je nog vaak terug aan vroeger?  Als ik bij de paarden ben zet ik alles steeds opnieuw op een rijtje. Uiteraard heb ik ook leuke dingen meegemaakt. In 1977 was ik als jonge weduwnaar een paar dagen in Monchau waar de eigenaresse van een restaurant een oogje op mij liet vallen. In vroeger dagen was zij secretaresse van de Duitse oud-bondskanselier Willy Brandt. Enkele weken later kwam ze met de trein naar Breda en stond ze met een bosje stephanotis voor mijn neus. Dat was Frau Gertrud Severain. Bitte Cor, ich brauchst du. Abe Gértrud, nein, zei ik met een rooie kop. En dat mens maar over mijn knieën en m'n bovenarmen wrijven. Ik heb me nog nooit gegeneerd maar toen wel. Ik wist me geen houding te geven en echt verlegen ben ik toch niet uitgevallen. Iedereen lag in een deuk. Ik kon een gloednieuwe Mercedes krijgen en een eigene Gestatte. Nee dus, dat mens was stukken ouder! Ik ben geen Ad Visser. Regelmatig denk ik ook aan het meisje dat vermoordt werd gevonden in het steegje naast de HEMA in Breda. Op verzoek van een kastelein had ik haar een paar keer thuis afgezet omdat hij niet wilde dat ze alleen ging. Cor, zet jij ze thuis af, jij komt er voorbij, dan weet ik dat ze heelhuids thuiskomt, die ziet geen gevaar. Ik wachtte even tot ze binnen was. Ik hoef niet bang te zijn, daar ben ik veel te aardig voor hoor ik haar nog zeggen bij het uitstappen. Doeeeei en bedankt voor het thuisbrengen hé Cor! Weken later vernam ik dat zij het was die vermoord was. En Jan V., een goeie kerel, helemaal getraumatiseerd uit het vreemdelingenlegioen gekomen. Praatte met niemand en zat altijd in gedachten verzonken aan de bar met een echt Frans cognacje. Uiteindelijk won ik zijn vertrouwen en begon hij te praten. Jan die had gezien hoe vrienden waren gedood en dat zijn vriendin uit elkaar werd gereten. Jan is later vermoord uit het water van de Bredase singel gehaald, terwijl hij geen vlieg kwaad deed. Zomaar een paar zaken die eruit springen. Het hoofd leegmaken en de accu opladen. Meestal schrik ik op uit mijn gedachten als er bij de paarden iets voorbijschiet. Er vliegt en loopt op dat stukje natuur van alles rond, zelfs ratten.

Zeg je nou ratten? Ratten doen niks! Die zijn banger voor jou en mij en ze moeten toch ook ergens wonen? De echte ratten zitten in Den Haag, in Brussel en in gemeenteraden en bedrijfsleven. Die ratten ondermijnen geen dijken maar een hele beschaving! En ze hebben allemaal geld. Rijke ratten! Ze zitten overal, op alle continenten. Denk daar nog maar eens goed over na!

Waarom, en voor wie heb je de Puk en Muk site eigenlijk gemaakt?  Voor mezelf als ontlading en verder voor iedereen met een hang naar een vervlogen tijd. Het kan nooit geen kwaad om eens achterom te kijken. De allereerste Puk en Muk verhaaltjes verschenen in armoedige tijden. Jong en oud kon even wegdromen bij die avonturen. Het waren politiek bewogen tijden. Duitsland zat eind jaren twintig door allerlei opgelegde sancties na de eerste wereldoorlog compleet aan de grond. De nazi's waren in opmars en de Duitse bevolking leed honger. De jaren dertig werden wereldwijd crisisjaren en dat resulteerde uiteindelijk in de tweede wereldoorlog. Oorlog kost veel, vooral onschuldige mensenlevens, maar levert ook werk en geld op voor de kapitalisten. De arme zielen werkten voor een schijntje en zij die naar het slagveld gingen werden aan flarden geschoten. Die tijd gaan we weer meemaken. Het gaat niet goed in de huidige wereld. Kindsoldaten, clusterbommen, landmijnen en zelfmoordaanslagen. Het verschil tussen arm en rijk is niet kleiner maar juist groter geworden en daarom staat er opnieuw iets te gebeuren. De duvel poept al sinds mensenheugenis op dezelfde hoop. Verder maakte ik de site voor jongens, maar zeker ook meiden die net zoals ik, liefde en geborgenheid zochten, maar door de maatschappij werden uitgekotst. Om die reden hun relatie zagen sneuvelen, waardoor een aantal zelfs zelfmoord pleegden. Ik heb er zelf ook tegenop moeten boksen. Ik ben er nog steeds, maar het had ook anders kunnen aflopen. Keer op keer krabbelde ik op uit een diep dal, steeds weer opnieuw en opnieuw en opnieuw en nu ben ik inmiddels in 2005 aanbeland en loop ik uit pure onmacht tegen onverkwikkelijke zaken aan te schoppen. Ik heb uiteraard geen hekel aan buitenlanders en ik ben geen rassenhater. Hier een tijdje werken en daar tijdens de vakantie de kindjes verwekken was echter voor iedereen beter geweest. Had men de rotte appels eerder aangepakt dan hadden we geen gastarbeiders nodig gehad.

Mag ik zeggen dat je er nog kwiek uitziet voor je leeftijd. Dank je wel voor het compliment. Kijk, nou fleur ik weer helemaal op. Ze zijn lang weggebleven maar ik heb natuurlijk ook rimpeltjes gekregen. Ik kruip ook gestaag naar de zestig. Als je genoeg op je conto krijgt komen die rimpels vanzelf. Maar ik rochel nog niet, heb geen opgeblazen buik of uitgezakte billen en heb nog een redelijk postuur. Met je mondhoeken omhoog ben je knapper is mijn motto. Ik ben altijd aan het grappen, ook al zou je het nu niet denken vanwege de zwaarbeladen ondertoon die doorklinkt. Ik lach haast altijd, behalve wanneer het over de politiek en over de sociale afbraak gaat. 

Jullie hebben samen ook nogal wat voor de kiezen gekregen! Met bepaalde situaties waarin we ongewild verzeild raakten zijn we niet blij. Jeannette en ik trouwden op 1 September 1983 en vanaf het begin hebben we samen heel wat doorgemaakt. De bevallingen verliepen goed, maar haar toestand verslechterde zodanig dat ze eind tachtiger jaren maandenlang in een revalidatiecentrum in Limburg werd opgenomen. Voor de zorg van de kinderen kwamen er allerlei gezinshulpen in huis. Dat had zo z'n uitwerking op de kinderen.

Is er met jouw lange werkdagen ruimte over om leuke dingen te doen? Wij doen niet zoveel dingen samen. We zijn nog nooit op vakantie geweest. De beestenboel heeft dagelijkse verzorging nodig en daar kunnen we een ander niet mee opzadelen. Dat is de keerzijde van de medaille. We hebben hobby's. Zo kweekte ik discusvissen in allerlei soorten en maten, zo groot als boterhambordjes. Met onze ara's en kaketoes stonden we in de belangstelling en de Puk en Muk site is een leuk tijdverdrijf. Onze vogels hebben we nog niet zolang geleden verkocht aan een ontevreden Nederlander. In België heeft hij een kweekcentrum opgezet met geld dat hij via een rechtszaak tegen de gemeente kreeg toegewezen. Met de heersende vogelgriep waren de vogels vluchtig te zien in de Belgische versie van "Man bijt hond". Als chauffeur heb ik altijd wat te vertellen als ik thuiskom. Een saai leven hebben we beslist niet. Zo stond ik een paar jaar geleden bij een benzinestation naast "Prince" een plasje te plegen toen ik richting Amsterdam reed. Wie kan er nou vertellen dat hij zijn plasje samen met de grote "Artist" deed. Hij knikte me gedag, waste netjes zijn handen en stapte in een grote limousine.

Jullie kwamen erg vaak in het nieuws met de paardenstal. Er waren haast alleen maar negatieve reacties op het beleid van de wethouder. Hoe heb je dat ervaren? We waren blij met die steun. Dat gaf kracht om door te gaan. Die hardvochtige wethoudster maakte niet alleen ons het leven zuur, ook enkele andere families kregen het zwaar te verduren. Een familie zat ze zó dwars dat het daar op een echtscheiding uitdraaide. Dit gezin is er ook financieel helemaal aan kapot gegaan. Dat wezen heeft totaal geen gevoel in haar donder. De kwestie "paardenstal" ging om het welzijn van onze dochter. Het werd uiteindelijk een principekwestie die ook ons geheel onnodig vele duizenden euro's heeft gekost. De door ons opgebouwde financiële buffer is als sneeuw voor de zon verdwenen.

Klopt het dat jullie destijds naar oplossingen zochten om de kwestie rondom de stal ten goede te keren? Wij hebben na overleg met een aantal raadsleden enkele alternatieven aangedragen. Een groot deel van de gemeenteraad vond namelijk dat er een oplossing moest komen. Een aantal van hen bracht een bezoek aan onze grond om de situatie van nabij te bekijken. Ze vonden de hele hetze ronduit belachelijk. Dan spreek je de mogelijkheden door. Wij hadden een prachtige collectie kaketoes en ara's bij elkaar verzameld! Vooral de grote kaketoes waren met hun 60 tot 70 cm en een diep roze kleur een lust voor het oog. Misschien was de oprichting van een vogelpark een optie? Voor Halderberge als recreatiegemeente zou het ook een leuke publiekstrekker zijn geweest. In Oisterwijk was het bekende vogelpark opgedoekt, dus konden wij hier mogelijk iets van gelijke strekking opzetten! We hadden ook een andere optie opengelaten. Via kennissen waren wij op de hoogte gebracht van het bestaan van het "Valley View Project" dat in Amerika succesvol bleek te werken. M.b.v. paarden werden daar zowel bij lichamelijk als geestelijk gehandicapten verbluffende resultaten geboekt. Dit laatste in combinatie met die prachtige vogels zou de ideale oplossing zijn geweest. We maakten een afspraak met haar en iedereen had er goede hoop op dat het opgelost zou zijn. Als tegenover mij een kerel had gezeten had ik hem alle hoeken van de kamer laten zien. Ze zei niets en zat me als een zombie aan te staren. Een kikkervis met Marty Feldman ogen. Alsof ze op afstand bestuurd werd kwam er plotseling geluid uit en riep ze hysterisch, mijn man is advocaat en ik ga van jullie winnen. Ik keek Jeannette aan en dacht, wat een lijp, waar slaat dit nou weer op? Waarop ik antwoordde; volgens mij spoor jij niet helemaal, stom klotewijf, goh jij bent echt lelijk, je zou ernaast moeten liggen, gadverdorie! Doe je nog wat leuks in bed met dat advocaatje van je of ligt Lauwerijssen tussen jullie in? Tja, dat escaleerde helemaal. Ik geef eerlijk toe dat mijn reactie niet subtiel was.

Het bezoek had dus niet het gewenste effect? Nee, het werd nog erger. Raadsvergaderingen waarbij onze stal op de agenda stond gingen uit de ether en waren niet langer via de zender te volgen. De krant bleef ook nogal eens achter met hun berichtgeving. Daar had ze vrienden uit de periode dat ze er als correspondente heeft gewerkt. Mijn website " paardenleed " werd regelmatig getorpedeerd en door de AID bekeken. Onze kwestie leidde uiteindelijk tot een rechtszaak. De rechter vond de hele gang van zaken te gek voor woorden. In Breda wonnen we. Zij wilde er niks van weten en achter onze rug om had ze de zaak aanhangig gemaakt bij de Raad v State. Onvoorbereid en vergezeld van een slechte advocaat die nog niet eens zijn bull had gehaald verloren we.

Wat een verhaal zeg! Ik wil ter afsluiting even terugblikken naar je jeugd. Op de Puk en Muk site las ik dat je door familieomstandigheden op dat internaat terecht kwam. Als ik het goed heb begrepen stond jij al stevig met beide benen op de grond toen je daaruit kwam?  Toen ik in 1966 als bijna zestienjarige uit dat internaat vertrok was ik behoorlijk gehard en zelfstandig. Buiten dat tehuis ging een hele nieuwe wereld voor mij open. Het was midden jaren zestig, hippies met lange haren waren hype en ik hoorde ipv kerkgezang allerlei nieuwe muziek. " Gloria van Them" was de eerste grote hit die ik hoorde. Het was een gezellige tijd. Puk en Muk en de film "De Tien Geboden" was ik snel vergeten. Ik wilde weg bij mijn tweede pleeggezin en samen met een andere jongen werd ik bij een gezin in mijn geboorteplaats Oisterwijk geplaatst. Toen ik daar kwam wonen had ik lang haar waarmee ik zo'n beetje de eerste langharige van Oisterwijk was. Ik droeg de opvallende kleding die daarbij hoorde! Spijker of corduroy jack en broeken met wijd uitlopende pijpen.

Hoe verging het je in Oisterwijk?  De eerste tijd werkte ik nog in Tilburg. Na drie jaar bekroop mij het benauwde gevoel dat ik de hele dag opgesloten zat. Na jaren in het internaat voel je dat al gauw zo. Ik wisselde een paar keer van baan, soms voor minder salaris. Ik was zelfs voor de gein een paar weken putjesschepper. Smerig werk maar wel een hele ervaring. Als het op de werkplek ongezellig was pakte ik mijn biezen. Zo makkelijk ging dat in die tijd en ik deed wat ik zelf wilde. Als ik het ergens niet naar mijn zin had, ging ik rondkijken naar iets anders en pas als ik iets had gevonden was ik weg. Zo denk ik er nog steeds over. Dat heeft niks met labiliteit te maken. Je moet ook nog een beetje gelukkig in je werk zijn.

Kreeg je als nieuwkomer makkelijk contact met andere jongeren in Oisterwijk. In het begin was het niet makkelijk. Ik kende niemand. Ze proberen je uit. Na een vechtpartij op de kermis liep ik samen met mijn eerste "echte liefde" in mijn onderbroek de drukbezochte kermis af. De naad van mijn witte broek was opengescheurd. Verder was ik ongeschonden gebleven. Een of ander mariniertje kon zijn handen niet thuishouden. Zijn gezicht was eenzijdig, inclusief zijn oog behoorlijk blauw en opgeblazen. Toen mijn broek weer door haar zus in elkaar was genaaid, ging ik terug om wat te gaan drinken in zijn stamcafétje. Mijn maat vroeg of ik wel goed bij mijn hoofd was. Hij zat met zijn gehavende gezicht aan de bar en men had er een polaroidfoto van genomen. Je hebt geluk dat ik 'n pilsje te veel op heb, want ik heb bij de marine allerlei vechtsporten geleerd mompelde hij. Heb ik weinig van gemerkt zei ik, wil je ze nog laten zien of drinken we samen wat. Hij koos voor het laatste en ik heb nooit geen heibel meer gehad. Als een van de eerste langharige teckels in het dorp reed ik al snel rond op een opgevoerde brommer met zo'n hoog stuur. Ik dronk niet, ik werkte voor mijn geld en deed geen verkeerde dingen. Mijn vriendin kreeg telkens op haar kop van haar vader omdat ze met mij een relatie had. Om haar verder leed te besparen zocht ik mijn moeder in Breda op en besloot om daar een nieuw leven te beginnen.

Van een dorp terug naar de grote stad met nieuwe vrienden en een nieuwe baan? Die baan was geen enkel probleem maar echte vrienden nam ik daar niet. Ik kende wel jongens die me bij duistere zaakjes wilde betrekken. Lui die geweld niet schuwden en bundels geld op zak hadden. Dat zocht ik niet en dat liet ik ook duidelijk blijken! Ik miste het mooie Oisterwijk en degene die ik achter had gelaten. 

Toch ben je in Breda blijven wonen. Werken, werken en nog eens werken en sparen. Ik wilde me bewijzen en als ik voldoende geld bij elkaar had wilde ik mijn vriendin op gaan halen. Vrij snel begon ik een bedrijfje waar in de kortste keren 41 mensen werkten. En dat voor een ventje van net in de twintig. Dat was voor het eerst dat ik ontdekte hoe corrupt grote bedrijven zijn. Als aannemertje kreeg ik veel werk toegeschoven. Ieder karwei dat me werd gegund leverde iemand van een grote firma waarvan ik de naam niet ga noemen tussen de fl 600 en fl 800 gulden op. Soms drie klussen per dag. Reken maar eens uit wat die man in zijn zak stak. Ik was uiteraard niet de enige die werk via hem kreeg toegeschoven. Dat was een hoop geld om als extraatje bij te verdienen. Geen wonder dat hij dagelijks in het uitgaansleven vertoefde, een prachtige villa bewoonde en in een peperdure auto rondreed. Ik wist in die tijd van boekhoudkundige zaken niets af, dat werd gedaan. Post onvoorzien noemde men dat. Zo gaat het nog steeds, maar dan met miljoenen tegelijk. De lol was er voor mij echter al snel vanaf. Diegene met wie ik het geld op wilde maken was niet langer beschikbaar. Van de ene op de andere dag ben ik gestopt. Geld heeft me nooit geen geluk gebracht en nooit meer geïnteresseerd. Het meeste heb ik opgeleefd en weggegeven aan mensen die een armoedig bestaan hadden. Als een soort Robin Hood ging ik door het leven. Een hele tijd ben ik alleen gebleven. Ik had mooie meiden om me heen die vaak meer wilden. Liefje zus en scheetje zo. Sodemieter toch op dacht ik dan. In die tijd kwam ik nogal eens in het cafeetje van de vader van Corrie Konings. We speelden dan samen een partijtje biljart. Kees begon altijd te janken als ik binnenkwam. Wat een ellende maak jij toch mee jongen. Dat was in de tijd dat Jacques Herp in België met potten en pannen langs de deur ging en vader Abraham steeds meer bekendheid kreeg.

Hoe ben je uit deze impasse geraakt? Op een gegeven moment kwam een bevriend stel uit Tilburg me opzoeken omdat ze me al lang niet meer hadden gezien. Via deze mensen leerde ik op een dag mijn overleden vrouw Helma kennen. Ze was hoofd op de verloskamer in een Tilburgs ziekenhuis. Haar vader was als psycholoog werkzaam in het andere Tilburgse ziekenhuis. Haar moeder was de bekende keramiste Attie Kriele Leerschool. Het klikte meteen tussen ons. Ze was slim en beheerste zeven talen in woord en geschrift en zag er goed uit. Daar had ik nog heel veel van kunnen leren. Tot de bevalling zou ze een paar maandjes mee blijven werken in Streekziekenhuis Dongemond in Raamsdonkveer. Daar liep ze de Stafylokokken bacterie op. In drie dagen tijd was ze zo ziek geworden dat ze overleed. We waren 8 maanden getrouwd en ze was ongeveer zeven maanden zwanger. Ze werd samen met ons kind in haar bruidsjurk in Oisterwijk begraven. Triest, dat vergeet je natuurlijk nooit meer maar daar heb ik mee leren leven. De doodsangst in haar ogen en de benauwdheid, de dikke buik, de huisarts die niet wilde komen omdat hij dacht aan een griepje en haar laatste woorden die ik voor mezelf hou. De vroedvrouw die stierf aan een hartaanval toen ze van het overlijden hoorde. Verschrikkelijk! Ik heb haar niet meer bij kennis gezien en heb geen afscheid kunnen nemen. Daar wil ik liever niet verder over praten.

Wat een verhaal. Je hebt uiteindelijk toch je verdriet kunnen verwerken! Dat moet wel! Ik ben nadien en later zelfs nog een paar keer gaan informeren naar mijn allereerste vriendin maar die bleek bezet te zijn. Ik zocht mijn ouwe makker op waarbij ik in de horeca had gewerkt. Ik had hem ooit geholpen. In 1978 namen we een café-restaurant annex cafetaria over. Dat was in de tijd van Saturday-night Fever en Grease. We startten met allerlei clubactiviteiten en discoavonden in de weekenden en we maakten er een goedlopende zaak van. Op die discoavonden waren er regelmatig vechtpartijtjes. Juist in die periode woog ik 106 kilo. Met mij keken ze wel uit. Uiteindelijk had ik er genoeg van en liet me uitkopen. Ik moet niks van zuiplappen en vechtersbazen hebben. Ik ging terug naar Breda.

Je bent katholiek opgevoed, ben je na alles nog wel gelovig? Ik heb het allerbeste met iedereen voor! Hard gewerkt, lang gewerkt en altijd vriendelijk en behulpzaam. Ik weet niet of ik na alles wat ik heb meegemaakt nog gelovig ben.

Hoe zie jij de toekomst? De toekomst is voor ieder van ons onvoorspelbaar en onzeker, ook voor mij. Maar maatschappelijk gezien gaat hij gewelddadig worden. De politiek zit op het verkeerde spoor, de criminaliteit vaart er wel bij en we worden overgeleverd aan de grillen van slechte werkgevers. Veel mensen voelen zich hier niet meer thuis met de open grenzen en alle rottigheid. Ik voel me net als anderen ook al heel lang geen Nederlander meer. Dat is een hele slechte ontwikkeling. Als onze zoon thuiskomt van zijn werk horen we hem wel eens mopperen. Waar we ook aan het werk gaan, het ziet zwart van het volk. Werken die gasten niet? Die lui waar jij je altijd voor hebt ingespannen verzieken alles. Ze hangen op straat rond en werken doen ze niet. Ik snap niet dat ze die rotzooitrappers en profiteurs niet het land uitknikkeren.

Dat is een slechte ontwikkeling in onze multiculturele samenleving. Het ligt aan het gedrag van bepaalde groepen buitenlanders. Het is op het nieuws en er zijn regelmatig discussieprogramma´s. Maar zelfs op tv hebben ze een grote mond. Als ik met de vrachtwagen in de grote stad kom, maakt niet uit waar, zie ik ook alleen maar andere culturen rondhangen en dan denk ik ook; "moeten die geen van allen werken"? Duizenden. Heb ik voor die klaplopers alle sociale verworvenheden moeten inleveren? Er staat dikwijls voor 1000 jaar gevangenisstraf bij elkaar op de hoek van de straat en ze hebben hele rollen met geld op zak! Waarvandaan?

Mag ik je hartelijk bedanken voor de gastvrijheid en je openhartigheid. Graag gedaan, kom gerust nog eens op de koffie.

'

All rights reserved by Cor Lauwerijssen. This website including pictures and the personal story. The Puk and Muk database are intellectual property of Puk and Muk Site. Any abuse, non-authorized reproducing or copying is strictly prohibited. Copyright by [JP-Lauwerijssen-4731210850-EPOB-OIST.NL-RN-COR.]